«آلبر کامو» در نمایشنامهی «صالحان» انقلاب روسیه در سال ۱۹۰۵ را بررسی میکند و به روایت یک اتفاق حقیقی در تاریخ روسیهی تزاری میپردازد. محور اصلی داستان، یک گروه تروریستی وابسته به حزب سوسیالیستی است که قصد کشتن «جان ولیکی کنیاز سرگئی»، عموی تزار را در سر دارند.
این نمایشنامه در پنج پرده روایت میشود و تمامی شخصیتهای آن واقعی هستند و در تاریخ وجود داشتهاند، حتی نویسنده، نام آنها را تغییر نداده است به جز شخصی به نام استپان. این شخصیت زائدهی ذهن «آلبر کامو» به شمار میآید و به نوعی، نظر نویسنده در خصوص اتحاد جماهیر شوروی را بیان میکند.
قهرمان اصلی این کتاب شاعری به نام کالیایف است که قصد دارد در ترور عموی تزار مشارکت داشته باشد؛ اما در لحظهی آخر متوجه میشود دو کودک نیز به همراه این فرد هستند. کالیایف به رغم اعتقاد و وفاداریاش به سازمان حاضر نمیشود مأموریت را به پایان برساند. درست در چنین شرایطی است که «آلبر کامو» پیام اصلی نمایشنامهی «صالحان» ر مطرح میکند و آن پاسخ به این سوال قدیمی وفلسفی است: «آیا هدف وسیله را توجیه میکند؟»
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.